Televisie

Vrolijk gehannes met dieren en een massa liedjes. Of ik daar wat mee kon. Screentest gedaan met een kwartet anderen. Ze kozen mij en ik aan het vertalen, een derde van de liedjes herschrijven, inspreken, spelen en zingen. Wat een fantastische klus! Had ineens twee banen.

werd mij de opdracht gegeven Job en zijn pa te maken. Althans, Dick Baarsen schreef de serie. Het zijn alledaagse gebeurtenissen in een geïllustreerde serie filmpjes van een minuut of 12. Een nieuwsgierige jongen bevraagt zijn vader over van alles, en overal zijn geloofslessen in te vinden. Ik sprak de tekst in en maakte de liedjes waarmee de afleveringen eindigen.

uitgespeelde liedjes met een boodschap.We waren er tenslotte altijd op uit om manieren te vinden iets te communiceren van wat ons het meest na aan het hart lag. En dat is behoorlijk moeilijk op TV. Een uitspraak van een collega in de weekopening: ‘Van alle manieren om het Evangelie te verkondigen is de televisie de allerslechtste.’

Anneke Kouwenhoven regisseerde het, en Ben Ketting presenteerde het. Het gesprek vond plaats op middelbare scholen. Aanzet tot de discussie werd gegeven door twee items met hetzelfde thema: een persoonlijk verhaal van een tiener en een sketch. De sketch mocht ik maken.

Op allerlei manieren natuurlijk. Bij mij rijpte het idee om tekeningen te gebruiken. Geen animatiefilm, omdat die in één keer het hele jaarbudget van de EO zou opslorpen. Maar illustraties kun je ook een beetje laten bewegen. Beeldend kunstenaar Willem Zijlstra en ik gingen aan het werk. Het werden twee series verhalen uit het Nieuwe Testament.